پارسه: کاخ تَچَر کاخ اختصاصی داریوش کبیر

تفکر در تخت جمشید (پارسه/پرسپولیس): پایتخت باشکوه پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان (قسمت دوم)

تا حالا حدود 6 یا 7 بار از تخت جمشید بازدید کردم، اولین بار در کودکی به این مکان با شکوه به عنوان یک معماری زیبا و تاریخی نگاه می کردم. مطمئنم که شما هم این حس را تجربه کردید که وقتی بعد از مدتی طولانی به مکانی می روید که در کودکی بازدید کردید، فکر می کنید که این مکان چقدر کوچکتر از چیزی است که شما قبلاً در کودکی دیده اید. اما من هر بار که از تخت جمشید بازدید کردم، این مکان بزرگتر و بزرگتر از چیزی است که قبلاً تجربه کردم.

پادشاهان هخامنشی به تمام دنیا، تمام ملیت ها و مذاهب احترام می گذاشتند. من از کاخ نشینی شاهان امروزی همیشه شکایت دارم، همیشه شاکی از اینم که شاه ها بجای خدمت به مردم در کاخ خود استراحت می نمایند. اما با نگاه به تخت جمشید، با خودم فکر می کنم، پس چه انسان هایی لایق نشستن بر روی تخت پادشاهی هستند؟ چه کسی شایسته تر از کوروش و داریوش؟ آنها که دریچه های صلح را بر روی تمام ملت ها باز کردند، آنها که با پاکی عظمت خود را به جهان نشان دادند، اگر کوروش و کوروش در کاخ نباشند، پس که باشد؟

تخت جمشید یعنی عظمت دودمان هخامنش، مکانی که ۲۶۰۰ سال پیش به مدت ۲۰۰ سال بر رویش کار کرده اند، مکانی نیست که با طلاهای دزدی از کشورهای همسایه ساخته شده باشد، از سنگ هایی از خاک همین کشور یعنی "پرشیا" ساخته شده است.

این عکس کاخ تَچَر کاخ اختصاصی داریوش کبیر است.

نمایش در اینستاگرم